Aan alles komt een eind..

Kamperzeedijk, 11-06-2012

Lieve mensen!

Ik ben begonnen met het schrijven van deze blog toen ik zweefde boven de Atlantische oceaan. Inmiddels ben ik alweer ruim een week thuis, en ik vond het tijd worden om deze blog af te schrijven. Op de weblog is het een lange tijd stil geweest.
De laatste 5 weken in Suriname zijn omgevlogen. De afronding op stage was een drukke periode. Het onderzoek naar werkkleding & hygiëne onder verplegend personeel nam erg veel tijd in beslag. Enquêtes uitdelen en verwerken, het onderzoek presenteren enzovoorts. Dat gaf de nodige druk en stress. In de laatste 3 stageweken was er nauwelijks tijd meer voor leuke dingen, en waren we gefocust op het onderzoek en daarnaast de eindgesprekken. Uit stage werd de laptop gepakt en typen maar! Maar al die uurtjes gespannen werken zijn beloond: het onderzoek is goed afgerond, en wij hebben allemaal een voldoende voor onze stage. :)

Doordat het afronden van stage nogal wat tijd in beslag nam, waren de weekenden kort en zijn er weinig tripjes gemaakt. We probeerden wel elk weekend wat te doen, ook ter afleiding. We zijn een nachtje bij Johnie, een lokaal bevolkingslid, geweest. We hebben toen Paramaribo by night ontdekt. Ik vond het persoonlijk niet erg geslaagd om te stappen. En helemaal niet toen er een stop werd gemaakt bij de homobar. Er werd erg vulgair gedanst. Met één minuut zat ik buiten om te wachten op vertrek. Maar goed.. zo maken we wel van alles mee. Het laatste weekend tijdens stage zijn we naar meneer en mevrouw Fekkes geweest. Het was erg gezellig, we hebben erg veel gelachen! Het was ook mooi om te zien hoe zij zich inzetten voor het Evangelie. Zaterdagmiddag zijn wij toen ook naar overbridge geweest. Een strandje aan de Suriname rivier. Het ligt vlak bij het huis van echtpaar Fekkes dus dat kon mooi gecombineerd worden.
De laatste stagedag was op 17 mei. Toen was het in Nederland Hemelvaartsdag. In Suriname kennen ze deze feestdag niet. Dat was nog even balen, want wij hadden gedacht vrij te zijn. Gelukkig hebben we een deal kunnen sluiten. We hoefden niet te werken, maar zijn de hele dag bezig geweest bij de opleiding om het verslag van het onderzoek af te maken. Dat was nog hard werken! Maar na die dag was het vakantie vieren geblazen! Ik heb er super van genoten. Er zijn veel mooie trips gemaakt: back to basic in het binnenland, en naar het eiland Galibi. Maar.. eerst was het dan eindelijk tijd om mijn lieve zus en Klaasjes zus op te halen van het vliegveld. Zij kwamen vrijdagavond aan. Wij zijn overdag naar de colakreek geweest, omdat dit dichtbij het vliegveld ligt. Dit is ook een toeristische trekpleister in Suriname. Het water heeft de kleur van cola, en is erg koud. Wij hebben hier heerlijk gerelaxed, gezwommen en bijgekleurd. En iets bijzonders mee gemaakt..! Wij bleven tot een uur of 20.00 uur, en het werd al donker. Aan de overkant van het water zat een stel gitaar te spelen, en te zingen. Het waren opwekkingsnummers. Wij zijn toen een praatje gaan maken. We gingen samen zingen en bidden. Dat was echt een geweldig mooie en bijzondere ervaring. Ook al zorgde het water voor een kloof, toch was er eenheid! Van de ene bijzondere ervaring, ging ik naar de andere. Het was tijd om naar het vliegveld toe te gaan. Toen ik het vliegtuig hoorde landen stond ik vooraan in de ontvangsthal. Die ziet er wel wat anders dan op schiphol. Ik was echt blij en ik heb echt staan springen toen ik eindelijk de roze koffer met mijn zus aan zag komen! Na 3 maand is het heerlijk om weer familie te zien. Er is een filmopname gemaakt van dit mooie moment.

Vakantie.
Er volgde een relax weekend, waarin de zussen de stad hebben verkend en bij zijn gekomen van de vliegreis.. Het was echt vakantie time. Luieren, bijpraten, lezen. En wat voelden we ons allemaal lekker bruin vergeleken met de twee sneeuwwitjes uit Nederland. :P Maandag was ik jarig en dit is uitgebreid gevierd. Er waren veel cadeautjes uit Nederland mee gegeven. Zelfs van vriendinnen. Dit had ik niet verwacht. Het was een leuke ervaring om mijn verjaardag in Suriname te vieren. Ik was wel blij dat mijn zus er was, ik weet niet of ik het anders wel zo leuk had gevonden. S avonds kwamen er nog andere stagiaires langs die ik heb leren kennen in Paramaribo. Het was een gezellige dag.
En dan was het dinsdag tijd om de lang verwachte trip te doen: de back to basic naar het binnenland. Dinsdag bestond vooral uit reizen: zo’n 5 uur per auto, daarna 3.5 uur per boot. We kwamen aan op fongoe eiland, een onbewoond eiland. Daar is een houten hut gebouwd. Toen wij aankwamen begon het al donker te worden, dus in het schemer en op een gegeven moment helemaal in het donker werden de hangmatten opgehangen. Daar hebben wij twee nachten in geslapen. Woensdag was een slopende maar mooie dag. Na 4,5 uur de jungle te hebben gelopen kwamen we aan bij de Voltsberg: een kale rots, zo’n 240 meter hoog. Wij stonden helemaal onderaan en aan ons de taak om deze steile kale rots te beklimmen op het heetst van de dag. Het was benauwd, ik was drijfnat van het zweet. Ons motto was echter: alles voor de kick. En daar gingen we dan. Hupatee, de steile rots op om vervolgens een geweldig mooi uitzicht over de jungle te mogen bewonderen. Wat is de jungle groooooot! Al het zwoegen was zeker de moeite waard. De terugweg hadden zat eht tempo er flink in. Een waterval wachtte op ons. Heerlijk om daar onder te staan, en te zwemmen. Donderdagochtend gingen we naar de ralaigh watervallen. Dit zou het mooiste plekje van Suriname moeten zijn. Op zich was het een mooi natuurgebied. Het was een uur of anderhalf door de jungle lopen. S middags was het tijd om te gaan. Weer varen naar de bewoonde wereld.. Om vervolgens nog 4 uur verder het binnenland in te rijden. Het was al avond toen we in het dorpje Apoera aankwamen. Ik voelde me een reiziger die na dagen reizen eindelijk weer in de bewoonde wereld aan kwam. Wel een leuk gevoel hoor. Vrijdag gingen we naar de blanche Marie. Voordat wij bij dit prachtige stuk natuur kwamen, moesten we eerst een safari ondergaan. Om en om achterop de bak en crossen maar door de jungle. “BUKKEN! TAKKEN! PAS OP!” Echt een leuke ervaring. Vrijdagavond hadden wij een soort van afscheidsavond. Heerlijk relax met een ‘chiller lime’. Lekker Surinaams drankje. Zaterdag was het tijd om naar huis te gaan. Voordat de rit begon, was er eerst nog een stop in een eenvoudig vissersdorp. Een eenvoudig leven: wassen in de rivier, sieraden maken, jagen en het eten van schilpad typeert hun leven. Een baby brulaap van 2 maand kwam op ons af en ging mee in onze armen. Wij waren verkocht. Echt een mooi beestje! Ik heb in dorpje sieraden gehaald als souvenirs voor mijn zusjes. Het mooi is dat de houten kralen groeien aan struiken die in het dorp groeien. Echt heel bijzonder om te zien. Daarna begon de 8,5 uur durende rit. Dit werd uiteindelijk 10 uur. De weg was erg slecht geworden. Een reddingsactie om een busje eruit te trekken en een gekantelde vrachtwagen leverden wat op onthoud op. En.. We gingen allemaal zelf een stukje rijden. Wij hadden nog niet vast gezeten.. Totdat ik het stuur in handen kreeg. Laten we het er op houden dat de weg bij mij écht heel slecht was! (A) :p Iedereen was blij toen Paramaribo in zicht kwam. Het was een raar gevoel om afscheid te nemen van de gids. Een warme douche en een hoop was stond ons te wachten. Om half 11 s avonds gingen we eten! Moe maar voldaan ging ik daar slapen. Wat heeft Suriname een geweldig mooie natuur!

De laatste week.
Zondag was een dag van bijkomen. Een soort van kater gevoel had ik wel, en dan alle was die wel gewassen moest worden vanwege de stank.. En daarbij het idee dat dit het laatste weekend zou zijn. Dat alles bij elkaar maakte mij niet happy! Maandag hebben we t ook nog rustig aan gedaan. Ik heb souvenirs geshopt, en s avonds met Klaasje, en onze zussen de dolfijnen en sunset trip gedaan. Het weer zag er niet heel goed uit. Toen wij op het water zaten, kwam een bui recht op ons af. Een dik regengordijn belemmerde het zicht. Maar wonder boven wonder trok deze bui precies langs ons heen. De dolfijnen gaven er een extra mooie show om. Vlak bij de boot sprongen ze omhoog en het was een grote groep! De gesprekken die op de boot zijn gevoerd zal ik ook niet snel vergeten. Ook al had ik eerder dolfijnen gespot, het was leuk om nog een keer te doen. Dinsdag zijn Klaasje en ik met de zussen naar het Brokopondomeer en Stone eiland geweest. Met de gids die wij ook hadden bij onze 5 daagse trip. Leuk om hem weer te zien! Het was een relaxe trip. Ik had de trip al eerder gemaakt maar zwemmen en zonnen bevalt altijd. De terugweg gingen we naar de roots van onze gids: we hebben kennis gemaakt met zijn ouders in groot powakka. Een indianen dorpje. De indianen zijn de oorspronkelijke bewoners van Suriname. Zijn ouders leven van de natuur. We vroegen de moeder van onze gids een groepsfoto te maken. Maar zij had nog nooit een foto gemaakt. Ze was zo trots als ik weet niet hoe toen het was gelukt. Echt een grappig gezicht.

Galibi.
De laatste twee dagen gingen wij weer het binnenland in, maar dan de andere kant op. Galibi, waar de grootste zeeschildpadden komen, gingen wij bezoeken. Het was een lange reis. En de trip was niet zo goed georganiseerd. Dit vond ik erg jammer. Daar komt bij dat wij inmiddels waren begonnen met het nemen van afscheid. De eerste dag was erg vol: toen wij aankwamen, gingen we eerst naar europa en wel naar Frans Guyana. Erg apart om even in Europa te zijn, waar gewoon met euro’s wordt betaald. Daarna gingen we een uur varen naar Galibi. Even de spullen weg zetten, en het ws tijd om naar de zoo van Galibi te gaan. Daar heb ik allerlei soorten dieren vastgehouden. Ik heb zelfs een slang om mijn nek gehad! Echt een mooie ervaring! Ik ben helemaal niet zo’n dieren fan, maar heb mezelf meerdere malen overwonnen. S avonds was het tijd om de zee schildpadden te zien. Die komen rond middernacht naar het strand. Toen wij op het strand kwamen, was er al een schildpad een kuil aan het graven om eieren te leggen. Wij moesten even geduld hebben, en mochten toen naar haar toe. WOW wat een groot beest! Dit is het grootste soort.. zo’n 1.20 meter. Wij hebben wel geluk dat wij deze mochten bewonderen. Het was een mooi proces om te zien. Nadat de eieren gelegd waren, ging zij haar kuil weer dicht maken. Met de voorpoten worden zand en takken weg geslagen en op de broedplek gelegd. Zo’n beest is echt niet dom! De hele plek werd gecamoufleerd in zo’n 20 minuten tijd. En daarna was het tijd om de zee weer in te gaan. Echt geweldig om te zien. De volgende dag nog even aan het strand gelegen, een klein stukje van het eiland Galibi gezien, en toen was het tijd voor de terug reis. Tijdens deze trip had ik het expeditie Robinson gevoel! Het was een typisch expeditie Robinson strand. ’s Ochtends vroeg op het strand liggen..
Het weer was tijdens deze trip erg wisselend. Tijdens een uur varen zijn we behoorlijk verkleurd maar hebben wij ook 3 buien gehad. Echt op z’n Surinaams. De buien zijn hard, maar duren kort.

Laatste dag.
En vrijdag was het tijd om in te pakken! Een heel karwei. Ik ging ’s ochtends de laatste souvenirs kopen en ben daarna begonnen met inpakken. En dat was nog een heel gepas en geweeg. Ik had telkens te veel kilo’s! Op gegeven moment zat ik op de 27 kilo. En weer opnieuw inpakken.. Uiteindelijk keken ze op het vliegveld helemaal niet zo nauw dus had ik mij niet druk hoeven maken. Ik ging vrijdagmiddag voor de laatste keer het postkantoor nogmaals bellen. Eerder die week waren ze in staking. En ja hoor.. Uitgerekend op de dag van vertrek ligt er in eens post! Ik sprak af voor half 3 te komen. Kom ik daar om 14.00 uur, zijn ze zogenaamd al dicht. Tja.. vrijdag he, dan sluiten we gewoon wat eerder. Belachelijk! Ik heb er op gestaan om mijn post te krijgen. En die heb ik dan ook gekregen. In de namiddag schoon gemaakt en gedoucht. We hadden veel afval! Wat verzamelt een mens veel in 3 maand tijd. Om 18.00uur stond de taxi voor en was het tijd om in te laden en weg te wezen. Op dat moment besefte ik niet dat het voorbij was. En dat heeft nog wel even geduurd ook. Zondagavond drong dat pas echt bij mij door.

Back in Holland!
Inmiddels ben ik alweer ruim een week thuis. Ik ben hartelijk verwelkomd door mijn familie. De vliegreis vloog letterlijk voorbij. Wij vlogen Surinaamse tijd ’s nachts, van vrijdag op zaterdag. Ik heb best wel goed kunnen slapen. Op schiphol aangekomen werd ik hartelijk verwelkomt door mijn familie. Een bijzonder en toch ook wel ontroerend moment. Toen ik thuis kwam, hing de vlag uit en was er een spandoek opgehangen met “Berdien, het is goed je weer te zien”. Ik vond het super leuk! En als verrassing gingen ik met mijn familie uit eten. Mijn familie had het niet beter kunnen doen, ik vond het erg leuk! Zondag was nog heerlijk rustig aan doen. Maar inmiddels had ik een troep op mijn kamer door mijn koffer. Ik heb rustig de tijd genomen om dat ding uit te pakken, met het I love Su liedje op de achtergrond. Dinsdag was alles zo goed als opgeruimd. En toen begon het echte leven weer: ik moest 2 dagen naar school en ik had vrijdag een gesprek voor mijn vakantiewerk. Suriname is nog regelmatig in mijn gedachten. Vooral zondagavond overviel mij een weemoedig gevoel. Voor vertrek was ik druk met de voorbereidingen en ik fantaseerde veel over dit avontuur. In Suriname heb ik het avontuur intens beleefd. En nu.. is het voorbij. Een uitdaging is werkelijkheid geworden! Ik kan zeggen dat ik nu ook anders naar Nederland kijk. Er vallen mij nu cultuur trekjes op. In Nederland let iedereen veel op elkaar, en veel Nederlands zien er picobello uit volgens de laatste mode. En er is echt een focus op het lichaam: zo dun mogelijk. Ik moet zeggen dat ik dit zeker in het begin erg benauwend vond. Ik doe er weer drie keer zo lang over om kleren uit te zoeken. :p En toch: “ik hou van Holland” :) Nieuwe uitdagingen staan mij hier te wachten. Ik ga voor 6 weken helemaal alleen op mijzelf wonen, ik ben druk een stageplaats voor jaar 4 aan het regelen en ik zal straks gaan afstuderen. Met hernieuwde passie zal ik mijn studie afronden. En met een nieuwe blik kijk ik nu naar onze goed georganiseerde gezondheidszorg.
Ik krijg regelmatig de vraag of ik zo’n avontuur weer zou aangaan. Ik kan met volle overtuiging zeggen: ja. Het was een geweldige ervaring. Als een dergelijke kans zich voordoet, grijp ik deze met beiden handen aan.

Brasa,
Berdien.